Inkt uit kleding krijgen
Dagboek, 14 augustus. Inkt-crisis!
Oké, daar gaan we weer. Ik ben dus net als een idioot over mijn nieuwe witte shirt geknoeid. Met, jawel, blauwe inkt.
Niet zo'n lullig streepje, nee, een heuse vlek. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Een wit shirt?
Na de kleuterschool heb ik geleerd dat inkt en wit geen vrienden zijn.
Even gegoogled, want laten we eerlijk zijn, wie heeft er tegenwoordig nog een vlekkenbijbel in huis? Blijkbaar zijn er inkt uit kleding krijgen ontwikkelingen, want de suggesties waren...
verrassend. Melk? Haarlak? Ik voelde me een alchemist met een internetabonnement.
Ik begon met melk. Ik zag het al voor me: shirt weken, vlek weg, glorie. Niet dus. Het leek eerder alsof de inkt ging loungen in een melkbad.
Dat moet je écht een keer proberen als je niet van succes houdt. En de geur… Nou ja, laten we het erop houden dat mijn kat wel heel geïnteresseerd was.
Dus, plan B: haarlak. Ik had nog een bus staan van een of ander feestje. Ik dacht: wat kan er misgaan?
(Dat is dus altijd de verkeerde vraag).
Ik spoot rijkelijk, want, logica, meer is beter. FOUT! De inkt verspreidde zich. Het shirt begon te plakken. Mijn keuken rook naar een combinatie van blauwe bes en chemische fabriek. Kortom, een ramp.
Later, toen ik wat rustiger was (lees: een kop thee en een diepe zucht verder), las ik ergens over alcohol.
Gedesinfecteerde alcohol. Ik had nog een flesje staan. voorzichtig gedept, gewreven... En verrek! Het begon te werken. Niet meteen, niet perfect, maar er was hoop!
Het interessante is, dat er blijkbaar hele inkt uit kleding krijgen toepassingen zijn die verder gaan dan mijn huis-tuin-en-keuken experimenten.
Ik las iets over speciale inktverwijderaars en professionele reinigingsmethoden. Misschien moet ik dat maar eens overwegen de volgende keer.
- Melk: Fail. (Maar de kat vond het leuk)
- Haarlak: Mega-fail.
(Mijn keuken ruikt nog steeds vreemd)
- Alcohol: Winner! (Maar met mate)
Mijn tante Annie had vroeger altijd een flacon citroenzuur staan. Die zweerde erbij. Ze gebruikte het voor alles, van roestvlekken tot - je raadt het al - inkt.
Het rare is, ik heb er nooit echt aandacht aan besteed. Maar nu, met mijn blauw-gevlekte shirt, snap ik het plotseling. Er is een hele wereld aan inkt uit kleding krijgen inspiratie verborgen in oude oma-wijsheden.
Ik herinner me trouwens een keer, toen ik een vulpen cadeau kreeg.
Super elegant, super duur. En ik, de onhandigheid zelve, liet hem vallen. Op het witte tapijt van mijn ouders. Dat was geen melk en haarlak verhaal. Dat was een gevalletje professionele reiniging en heel veel excuses.
Dus ja, er zijn ook inkt uit kleding krijgen feiten die simpelweg zeggen: soms kun je het gewoon beter uitbesteden.
Moraal van het verhaal? Inkt is een sluwe vijand. En ik ben blijkbaar niet de slimste detective.
Maar ik heb weer wat geleerd. Misschien moet ik een blog beginnen: 'Avonturen met Vlekken'. Denk er eens over na.
De inkt is nog niet helemaal weg, maar het shirt is in ieder geval draagbaar. En hey, een beetje imperfectie kan geen kwaad, toch?
Het is tenslotte maar kleding. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.